Nou laat ik maar meteen met de deur in huis vallen. Uit onze tuin is nog weinig geoogst. De planten groeien traag door het koude, natte voorjaar en de slakkenvraat. De grote uitzondering is het fruit. We hebben in onze tuin overal aardbeien, een hele grote bramenstruik, diverse frambozen, een erg productieve braamboos, drie kersenbomen waar we al van kunnen plukken, diverse appelboompjes die aan het rijpen zijn, zwarte bessen langs ons huis en diverse andere fruitbomen en struiken. Dit is wel echt een overvloed en, hoewel we deze niet zelf geplant hebben, genieten we er wel volop van.
Het fruit is echt heerlijk zoet. We werden al gewaarschuwd: Als je ooit aardbeien uit eigen tuin hebt gegeten, ga je die uit de supermarkt niet meer lekker vinden. De jongens vragen iedere avond of ze hun toetje uit de tuin mogen plukken en ze kunnen nu al een paar weken hun gang gaan. Echt een overvloed!
Wat minder dus van de eenjarigen. We hebben inmiddels een groot deel van de boontjes (eigenlijk erwtjes) geoogst en dit kwam neer op een handjevol. De mais, ui en aardappelen laten nog even op zich wachten. Maar de sla begint nu een beetje te komen dus daar kunnen we wat van gaan plukken. Basilicum uit de kas doen we al door onze salade. En ook de andere kruiden (dille, koriander, peterselie) doen het goed en groeien hun potjes in de kas uit. De rozemarijn, lavendel, bieslook en maggieplant waren dan weer planten die er al stonden.
Van de buren kregen we de tip om nu snel de zwarte bessen te gaan oogsten om heerlijke jam van te maken. We hebben blijkbaar echt een paar zeer productieve struiken langs het huis staan en langs de kavelrand. Meer dan een kilo bessen was het resultaat van een relatief korte pluksessie. De jam gaat op brood thuis en mee naar school.
Ondertussen zijn er nog steeds genoeg grote projecten om aan te werken. We hebben een heel lijstje in de kamer hangen zodat ze niet door ons (mijn) hoofd blijven spoken. De trampoline kan inmiddels wél afgevinkt! Een flinke klus maar het brengt al veel plezier. Op de lijst staan nu nog: de rest van de houtjespaden aanleggen, delen van het hekwerk weghalen en, voor de langere termijn, een haag en verhoogde moestuinbakken. Werk dat er sowieso voortdurend is, is natuurlijk het onkruid wieden en het gras zeisen. Er groeit altijd wel ergens een bos brandnetels of een pluk gras de pan uit. We hebben ook de doorwaadbare zones rond het kavel te onderhouden zodat er doorheen gelopen kan blijven worden. Dit is de hele maand mei niet het geval geweest omdat het meer op een oerwoud leek. Wat dat betreft misstaat, naast de zeis een kapmes ook niet in onze gereedschapskast.
Die kast overigens ook recent in elkaar gezet. We konden niet alles in de kas blijven zetten en het lijkt erop dat het tuinhuis nog even op zich laat wachten. Alles beweegt langzaam, hoewel de tuin je altijd in blijft halen qua hoeveelheid werk.
Ik ga het maar niet meer hebben over het weer of de hoeveelheid slakken. Clemens is de laatste tijd nog veel op slakkenjacht, hoewel het iets overzichtelijker lijkt qua aantallen. Maar we gaan wel vast duimen voor een lekker koude winter. Ik denk dat de natuur dat goed kan gebruiken. Het klimaat neigt er niet naar maar je kunt altijd hopen. Ondertussen proberen wij ons nu alvast voor te bereiden op een volgend moestuinjaar en de uitdagingen die ons dat kan brengen. Je kan maar beter vooruit blijven denken.
Reactie plaatsen
Reacties
Zo, dit is echt een omvangrijk project, maar de beloning komt in delen. Je moeder heeft het op mijn smartphone gelezen, want haar internet werkt niet goed in de trein.
Wat een leuk stukje ☺️. Wat een werk 🙈maar ik geloof dat je er heel veel voldoening van krijgt. En zeker als de jongens enthousiast zijn en helpen plukken. Ik kom een keer van je jam proeven hoor lijkt me heerlijk. 😋
Geweldig, helemaal voor de jongens, zo fijn om later op zo’n fijne jeugd terug te kijken.